RUBAİLER

1

Ürküp kaçmak mý yaþamak dediðin,
Ve boþ vermek mi daha baþlamadan,
Ya da dinlemek mi bir þeyler bilen insanlarý,
Yoksa öylece durmak mý yapmak istediðin?

2

Sarhoþluk baþýndadýr turnanýn,
Belli uçamamasýndan,
Ve çýrpýnýyor inatla, hýrsla…
Yeryüzü durgun insanlarla dolu diye.

3

Mýsralarla anlatýlýr mý bu karmaþa,
Gece gibi karanlýk ve sessiz,
Durmuyor yelkovan, durmuyor iþte,
Yetmiþ beþimdeyim, saçým beyaz, ve damaðým diþsiz.


4

Sel basmakta her gün gönlümün tarlalarýný, köylü ekin ekerken boðuluyor,
Biliyorum bu deðil yaþam, bu deðil ama naçiz beden yoruluyor,
Böylece ayný yerde uyanýyoruz,
Yarý çýplak ve hor…

5

Þimdi nerdeyim ey gök,
Aç kapýlarý tanrýmý göster,
Sen, bilgelik taslayan aðaç,
Neye yarar gövden, olmasa o kök.

6

Sallanmakta çamaþýrlar iplerde,
Ben ölümü hatýrlamaktayým,
Ve biliyorum günahlarýmý,
Sabahlarým þüpheli baþlýyor, görüyorum.



7

Al, can bu, almaya vermiþsin,
Dünya bizim deðil, ala.
Göster þu cennetini bir kere ne olur,
Ya bir duayla ya da bir rüyayla…

8

Taþýyorsa taþsýn bu denizin suyu, damlat,
Sor çekene, de ki ey garip “anlat”
Sonra içir mübarek kanýný topraðýn,
Yok olsun o anda olmayan kâinat.

9

Açýldý kapak, ispatý gördüm, emindim ya her neyse,
Sonra baþladým, kendimi ördüm, bir böcek gibi hevesle
“Zahmet etme” dedi böcek, “yok ipliðin sepetinde”
Ve gördüm ki gidiyorum, ilim sadece senin içinde.


10

Çoðaldý zevkler, yarýþtýk böylece,
Ve yerleþtik nihayet, yerleþtik iþte.
Birinciydik gelmekte bu acý dünyaya,
Bir karyolada, saf ipekte.







09.04.09 KOCAELÝ






Sosyal Medyada Paylaşın: