Fütur
Siyaha boyanmýþ apartman kapýlarýnda
gözlerin doluyken gülümsüyordun da…
yarý çýplak bedeninin üstüne küresel ýsýnmalar giyiyordun.
ben hangi zamaný kastettiðini anlayamadýðým saatlerde,
kirli, býyýklý tapýnaklar geziyordum...
bütün sanatlar erkekti ve git gide kadýna benziyordun!
bir takvimin yarým günü oluyordun;
dans ediyordun, o meþhur ikiye bölünmüþ ayýn ortasýnda…
zahmet edip kalkmýyordun bile sallanan koltuklarýndan.
kah gülüyordun, kah Musevi oluyordun bakire çocuklar için...
fotoðraf albümlerinin son sayfasýndan gelinlikle çýkýyordun.
ben daha iki satýr yazamamýþtým ki henüz;
sen bir romanýn son üç satýrý oluyordun.
kýskanýyordum…
yine o apartman kapýlarýnýn zillerine basýp kaçýyordun.
ben sadece sektirme yarýþlarý yapýyordum kendi kendime...
sen bir þapka takýyordun; ucuz, berduþ, pahalý…
ben güneþe siper ediyordum kendimi sözüm ona!
o tapýnaklar ki onlar sana neredeyse benzemezler;
bir bir dökülüyorlardý tekrar ettikleri için bu hikayeyi…
ne sanat kalýyordu, ne de düþünceden küçük zerreler.
yine o çocuksu el ve kollarýnla filozof oluyordun birden,
bütün düþünürler seni düþünüyorlardý.
ben onlarýn seni nasýl düþündüklerini anlatýyordum düþünmeden.
koskoca Nil nehri sana ithaf ediyordu rejimlerini
resmi gazeteler yazýyordu; kulaðýndaki küçük küpeleri
ve zengin edebiyatý yalnýzca kadýnlara yaraþýrken
sen nasýl fakirleþtiðinin farkýna bile varmýyordun.
bir þiirin bütün satýrlarý oluyordun ayný zamanda...
ve bu hayalden ülkenin bütün hayalet kapýlarýnda
gözlerin doluyken gülümsüyordun da…
ayný zamanda…
Halil Babür
11 Mar. 09
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.