Bir aþka tutulmuþ ki, membasýndan, Sönük bir yýðýntý olan saçlarýn... Hangi yýldýza çalar? Hangi yeþile gözlerin? Her anýna türkü yakar , hayaller, Her öfkene yýldýrýmlar düþürür, sabah. Þimdi ne kadar uzaktasýn. Ve ne kadar hayal kokuyorsun.
Damýtýlmýþ bir sevda bizimkisi, Kimseye yamanmayan, Hiç kimsenin satýrlarýnda yazýlmayan ’Bozkýr kýzý’ hayal gibi ötede duruyorsun, Gözlerin bütün bir ovayý alýyor, Býrakýpta ruhunu ruhumda kayboluyor.