Sonbaharda ayrýlýk rüzgarlarý esiyor. Dökülüyor yapraklar tek,tek ve aðlayarak. Savruluyor hepsi bir yere acýmasýzca. Ta ki diðerlerinden uzaklaþana dek…
Yapraklarýn gözyaþlarý anlamsýz. Anlamsýz onlarýn içinde ki yara. Hiç önemi yok geride kalanlarýn türküleri… Boþuna nefesleri…
Mazide yalnýzca viran bir kök, Yaþlý dallarýnda hafif ama;derin izler… Her þey silinip gitmiþ. Geride sadece tuval üzerinde , Renklerin karýþtýðý bir resim…. ÖZLEM ÞAHÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
özlem şahin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.