TERMİNALDEKİ ADAM

terminalin kuytu soðuk bir kenarýnda aðlayan bir adam gördüm
ne bir yere gideceðe benziyordu nede bir bekleyeni olduðunu sanmýyordum
soðuktan elleri titriyor ,baþýný öne eðmiþ aðlýyor du
yanýna yaklaþtým bir þeyler mýrýldanýyor du
__þimdi gelecek .þimdi gelecek .diyor du
üstünde ne bir mont vardý,ne ayaðýnda bir bot rüzgarda inadýna esiyor du
bense bürünmüþtüm oysa esen rüzgardan kulaklarým uðulduyor du
buna müdahale etmem gerekiyor du
yanýmdan geçen personeller abla býrak o mecnun diyor du
o kadar üzüldüm ki haline yüzünü görmesemde içim acýyor du
bir yandan da neden bu haldesin diye sormak geliyor du
bu kadar içten bu kadar sabýrla kim bilir kimi bekliyor du
bense donuyordum zehmeri soðuk/u havada esiyor du
baþý eðikken görebildiðim saçý sakalýna karýþmýþ bir meçhul dü
derken terminale bir otobüs yanaþýyor du
birden ayaða kalkýp otobüse alabildiðine koþuyor du
betonun soðuk/una inadýna aldýrmýyor du
otobüsün kapýsý açýlýyor muavin aþaðý iniyor
__boþuna bekleme mecnun yine gelmedi diyor du
o ise inanasý gelmiyor inen her yolcunun yüzüne heyecanla bakýyor du
otobüs boþalýnca umududa kalmýyor geriye dönüp aðýr aðýr yürüyordu
yine baþý eðilmiþ ve yine gözleri yere bakýyor du
yerine çekilip yine mýrýldanýyor du
__yine gelmedi.yine gelmedi ama gelecek biliyorum diyor du
artýk dayanamadým merakýmý kendimden alýkoyamadým ve sordum;
__beyefendi kimi bekliyorsunuz burda sabýrla ve inatla
baþýný yavaþça kaldýrdý ve iþte bana bakýyor du
o an dizlerimin dermaný kesildi__ yok yok bu olamaz diyordum
ne kadar da benziyor bu tesadüfmü diye iç geçiriyordum
elini cebine atýyor bir yandan bana bakýyor , ben ise içim kor, uzattýðý kaðýdý elinden kapýyorum
dermanýmýn kesilmesine sebep olan mektubu açýp okuyordum
kendi ellerimle yazdýðým kendi mektubumu okuyordum
gözlerim sel olup doluyor bedenim yavaþca yere yýðýlýyor ve iþte aðlýyordum
sevincimden miydi yoksa hüznümden miydi (?) þimdi ben aðlýyordum
yýllar önceydi birisini sevdim uðruna herþeyi göze aldým çokda güzeldi
( þimdiki gibi teknoloji harikasý manyetiklerle haberleþmek hak getire
o zamanlar da iletiþimin ala/sý kaðýt ve kalemde)
o kadar güzel gidiþatý vardý ki aþkýmýzýn rüya gibi geçti o güzel yýllarým
ve rüya bitti uyandýðýmda herþey yýkýlmýþ
üzerimde aðýr beton parçalarý
kurtarýn diye baðýrýyorum
bir asker duyuyor sesimi
kaldýrýyor üzerimdeki molozlarý
allah a þükür bir þeyim yok sadece korktum
hemen senin oturduðun eve alt sokaða koþuyorum
evini bulmak mümkün deðil
arýyorum baðýrýyorum
sonunda bana gösteriyorlar evini
evinse gördüðüm yýðýlmýþ beton parçasý
askere dönüp
__o içerde onu kurtarýn diyorum
asker bana bakýp
__o evden sað çýkan yok diyor .yýkýlýyorum
evinin önünde bir haftan geçiyor bekliyorum
beton yýðýnlarýný ellerimle kazýyorum
umutlarým tükeniyor alýp baþýmý gidiyorum
hayallerimi yanýma alýp bu þehirden uzaklaþýyorum
ama unutamýyorum
geri dönüyorum hayallerimi yok saymýyorum
þimdi anladým ki beklediðin bendim
yüzüme bak iþte geldim
sevdiðim sana geldim
iþte esen rüzgardan bu dondurucu soðuktan
seni alýp ýsýtmaya yuvamýzý kurmaya geldim



sarýlýyoruz,aðlýyoruz bu yaþananlara biz bile inanamýyoruz
kaldýðýmýz yerden hayatýn cilvesinden kurtuluyoruz
biz evleniyoruz











Sosyal Medyada Paylaşın: