İÇİMDE MAVİYDİN
Ve senin gözlerin yeþil…içimde çürümüþ sözlerin.
Bense kilitliydim, denizi hiç görmeyen hücrelerde
Oysa içimde maviydin sen, deniz kadar çok.
Ben ateþe sarýldým hep gözlerine aldanýp
Kendimi tükettim seni biriktirirken kalbime
Büyürken gidiþine ait küçük saplantýlar, meczup hayatlara büründüm
Þehirler bana yabancý, ben gurbetçiydim sende.
Bir fýrtýnaydýn çoðu zaman, baþýmda kavak yelleri estiren
Beni týpký bir ateþ koruna döndüren,
Ve göðsümde depreþen bir yýkýntýydýn.
Esip geçen rüzgardýn, ben ardýnda dökülen yapraktým
Sonra tufandým içimden her þeyi süpürdüm, bir harabeye döndüm
Kalbimdeki yýkýk kentler gibi.
Senin gözlerin yeþil…
Ben karþýlýðýný bulmamýþ duvarlar gibiyim, her yaným çöl
Çok uzaðýnda kalmýþým kendimin, bir çok þeye küstürülmüþüm.
Oysa içimde maviydin sen ve neydin ki öylesine alýþtýrýlmýþým
Þimdi yanýmda olmayýþýn ne kadar zor, ne kadar çok
Üstelik gözlerin yeþil, yani bir deniz kadar çok.
Sen yoksun diye bu þehirde kimse yas tutmadý
Kimse fark etmedi artýk olmadýðýný
Zamansýz yakalandým gidiþindeki yaðmurlara
Ýçimde soðuklar, içimde kaç intihar mektubu…
Söyle içimde kaç gece daha can çekiþeceksin sen.
Ama senin gözlerin yeþil…
Birde ben seni özlüyorsam ve söyleyemiyorsam
Dilsiz bu þehir…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Battal Karslıoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.