Ýdamlýk mahkûma bile, son olarak söz verilir.
Sen de bize son nefeste, bir cümlelik söz ver ya Rab!
Güzel iman nimetine, tevhidi hakla erilir;
Söylemeye muktedir kýl, buz gönül’e, köz ver ya Rab!
Söz ver ya Rab, son nefeste, imanýma öz ver ya Rab!
Söylemeye muktedir kýl, buz gönül’e, köz ver ya Rab…
Tevhit olsun en son kelam, hesap onunla görülür,
Cümle menzillerde necat, gözyaþý ile örülür.
Defteri Âmâlýmýza bakýlýr, kitap dürülür;
Bu yükü çekmeye güçlü, sýhhatli bir diz ver ya Rab!
Söz ver ya Rab, son nefeste, imanýma öz ver ya Rab!
Bu yükü çekmeye güçlü, sýhhatli bir diz ver ya Rab…
O þifreli bir anahtar, güzel kapýlarý açar.
Aydýnlatýr karanlýðý, nurlu kandil, ýþýk saçar.
Mahrum kalanlarsa bundan, her safhada kalýr naçar;
Azrail gelip çatmadan, þahadeti tez ver ya Rab!
Söz ver ya Rab, son nefeste imanýma, köz ver ya Rab!
Azrail gelip çatmadan, þahadeti tez ver ya Rab…
Þu güneþ yok ki orada, ýþýðýmýz, Nur’u tevhit!
Yorulduðumuz sýrada, beþiðimiz duru tevhit!
Berzah, mahþer, hesap, kitap, tamam eder turu tevhit;
Zorlu yollardan geçerken, keskin gören göz ver ya Rab!
Söz ver ya Rab, son nefeste, imanýma köz ver ya Rab!
Zorlu yollardan geçerken, keskin gören göz ver ya Rab…
Bilmediðimiz âlemde, bir arkadaþ lazým elbet;
Yorucu bir yolculuk bu, yürünecek ilelebet!
Heybemiz boþ bulunmasýn, imkân ver ve azýk celbet;
Utanýp mahcup olmayan, aydýnlýk bir yüz ver ya Rab!
Söz ver ya Rab, son nefeste, imanýma köz ver ya Rab!
Utanýp mahcup olmayan, aydýnlýk bir yüz ver ya Rab…
Garibe, rahmet babýndan, beraat nur’u ulaþtýr,
Saadeti dareyn için, elzem süruru ulaþtýr!
Önümüzde engelleri, ihsanýnla kolaylaþtýr;
Habib’inin hatýrýna, bahar gibi, güz ver ya Rab!
Söz ver ya Rab, son nefeste, imanýma köz ver ya Rab!
Habib’inin hatýrýna, bahar gibi güz ver ya Rab…
Garibî-Salih Yýldýz……12.10.2009
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.