dermansız aşk

bir tutkumu bilmiyorum
adý aþk olsa gerek
önceleri bi heves gibi baþlýyor
sonradan yayýlýyor bütün hücrelere
birer birer ele geçiriyor
insan bedenini

dermansýz bi yaradýr
anlatmak istediðim kabuk baðlamayan
dermansýz amansýz bir aþk

aradan çok uzun yýllar geçti
yari görmeyeli
ama sevgisi hala yüreðimde
sanki yeni tutuþmuþ
bi yanardað gibi hala
içimi eritiyor.

içimde ona tekrar kavuþma
ümidiyle beklerken
bir den kötü bi his
kapladý benliðimi

sonra ölüm haberi ulaþtý köyümüze
öldü dediler Adule,için
inanmadým yemeden içmeden kesildim
daðlara savruldum
kimseleri tanýmaz oldum artýk.

mezarýný görmek istedim
son defa olsada Adule,nin
çiçekler açmýþtý baþ ucunda
yüzü gibi aydýnlýk.

dayanamadým hasretine sevgilinin
týrnaklarýmla kazýdým topraðý
adulenin bi tutam saçýný koklamak için
hala karanfil kokuyordu bedeni
benliðime çektim senin kokunu adule
son birdefa olsun
yüreðimdeki ateþi söndürmek için
.......içime çektim seni öylece

kimseler kokudan yanýna yaklaþamazken
çürümüþ bedeninin.
oysa ben senin kokunla nefes alýyorum
kalk ne olur duy sesimi Adule
....kalk ne olur
bak ben geldim
gözleri sürmeli yarim
ben geldim yaralarýna merhem olmaya

bana ne býraktýnki dermansýz aþkýndan baþka
..........söyle Adule söyle

sevgilinin karanfil kokusu bulaþmýþ
ondan kalan benliðime...

yaþar çetinkaya
13-10-2009
Malazgirt,li


Sosyal Medyada Paylaşın: