çocuğun düşü

kentin ücra köþesindeki tuvalette
bir çocuðun
attýðý otuzbirler kadar
kuru bir rüzgar esiyor…

estikce rüzgar
ve büyüdükce gece
bu kentin nabzini atýyor
çocuk...

inkarlara gebe kaldýkca yürekler
ve ancak ömrünün kýyýsýndan öptükce uçurtmalar
emanete veriyor güneþi
çocuk...




can…
26.11. 2004

Sosyal Medyada Paylaşın: