bu gece ay sanki bir baþka parlýyor gökyüzünde ulan içimde yanýyor eliyle tutuyor sanki omzumdan...
denizin geceyle hesaplaþtýðý bu saatte derin bir sessizlik türküsü düþüyor dilimden kaldýrýmlara sonra birden bir bulut olup büyüyor sanki...
ay ýþýðýna doðru uçan bir þahinin uyku akan gözlerinde yürüyorum sanki...
üþüyorum...
kentin ücra köþesinde diz çökmüþ sevdalarý anlatan besteler kadar kuru bir rüzgar esiyor ulan sanki deliriyorum...
cebimdeki kanyak ýsýtmýyor beni bana baktýðýnda ýsýndýðým gibi... cüzdanýmdaki resmine mi baksam acaba... umut satan bir yer yok mu ulan bu sokakta !...
nereye gitsem ardýmdan geliyor yalnýzlýðým ulan yakalayýp bir tarafýmý kesiyor sanki
bir cam kýrýðýyým yengeç çýkmazýnda...
bir tek damla gözyaþý için son cigaramý verirdim namussuzum alan yok mu ulan bu sokakta !...
sanki binlerce yýldýr yaþýyorum bu aný
ulan sanki ölüyorum...
biliyorum yanýmda olsaydýn belki düþünmeyecektim böyle garip böyle tuhaf þeyleri ne bileyim belki yaðmurdan veya “sevgiyle büyümüþ” çocuklardan söz ederdik üstüne de gülümserdik hatta birlikte bir çay içerdik... ama ben kendimle konuþuyorum sanki...
sokak sokak aradým buraya býrakmýþtým sanki... yoksa burasý mýydý... belki þeytan alýp götürdü belki de birisi ödünç aldý geri getirecek...
dinle beni ay ýþýðým ! sen gecemi aydýnlatmaya devam et sana söz veriyorum bulacaðým... dedim ya bu gece ay bir baþka parlýyor gökyüzünde !...
can... 28.10.2001 beyoðlu sokaklarý ve taksim parký 03.47
Sosyal Medyada Paylaşın:
edecan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.