Geldik zorlu geçide, aðyarý yar eyledim,
Güne, güneþe inat, gönlü bahtiyar eyledim...
Kaldýrmýyor gönlümüz, artýk nazý, niyazý,
Sözleþmeliðim doðuþtan, içim de onmaz sýzý...
Kýzýl gül sanýr ahmak, elde açan yarayý,
Yoksulluk öldürmez de, dil ezer fukarayý!
Uyanýr bir muþtuyla, her tomurcuk sabaha,
Yanaðý kýzarýr gülün, açýlýrken günaha...
Kirpiðimden çiy düþer, kýzaran yanaðýna,
Sabah erken çýkmalý, sevda gönül daðýna.
Þeytaným olup þimdi, kirpik indir, kaþ oynat,
Kaç yaným var yarasýz, onlarý da sen kanat!
Dört yaným ayaz kesti, yalnýzým, üþüyorum,
Artýk kemale erdim, dibime düþüyorum.
Þimdi tezgahta bile, saklanýrým arkaya,
Nasýl olsa çürüðü, satarlar fukaraya.
Þimdi bir ibrik almýþ, suluyorlar tenimi,
Umutsuz beklemekten, kaybettim albenimi.
Artýk bu son pazarým, güneþ eðildi kaþtan,
Daðýldý tezgahýmýz, çýkamadým yokuþtan!
Þimdi köþe baþýnda, oldum bir kibritçi kýz,
Beylere kara sürme, bayanlara bir cýmbýz.
Kazancýmý götürüp, serpiyorum kuþlara,
Þimdi çok uzaklardan, bakarým yokuþlara...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.