Ne ben bendeki seni kaldýrabilmiþtim raflara... Ne de sen sendeki beni atmýþtýn hatýran sokaklara...... Giderken býraktýðýn ’GELÝRSÝN’; haykýrýþým umutlara, Ve susmaktýr tüm gözyaþým çýðlýk olur yarýnlara.
Git "GÝTME" diyemem biliyorum gideceksin, Ama bil ki ömür bitmedikçe sende bitmeyeceksin. Býrakalým da karanlýk tohumlarýný eksin, -Yerini almak istercesine-Yine de sen gözyaþlarýmla filizleneceksin.
Bir sen vardý ki bende her yüsde gördüðüm.... Bir de sen vardýn gerçekte gerçekle çözdüðüm. Geçmiþim....Sensiz üþüdügümde üzerimi örttüðüm... Ýki senden de payýný almýþ; bana senden tek kalan ödülüm.....
Çaresizdir suskunluðum, kaldýrýmlarda yankýlanýr. Bir sevdadýr derdim -öylesine güçlü ki-tüm zorluklara dayanýr. Ahhh....Bu nasýl sevmektir ki beni benden alýr... Artýk kimi seversem seveyim yanýnda kifayetsiz kalýr....
Sosyal Medyada Paylaşın:
fadime kahraman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.