İşte benim hayat hikâyem
Hayatýmda sevgiyi temel aldým kendime
sevgi verdim insanlara kucak kucak
karþýlýðýnda bir avuç bile alamadým
yaðdýrdým üzerlerine sevgimi yaðmur gibi
bir þemsiye açýp dönüp gittiler...
bakkala sordum ekmek var mý diye
kalmadý dedi
bir insana sordum beni seviyor musun? diye
seviyorum dedi
ama neredeydi sevgisi?
göremedim
kalmamýþ demekki...
sevgimi çok ucuza verdim hep
bedavaya daðýtýyorum alýn ey insanlar! dedim
biz senin sevgini istemiyoruz dediler
þaþtým da kaldým bu iþe! ...
sevgi, bu kadar mý ucuz bir þey diye düþündüm
ve sonra kendi kendime anladým ki
sevgi dünyanýn en pahalý þeyiymiþ meðer
pahalý olmasa bu kadar nadir bulunur muydu? ...
bütün þarkýlar onun için söyleniyorlar
bütün romanlar onun üzerine yazýlmýþlar
ve filmlerde anlatýlan gözyaþý dolu aþk hikâyeleri...
seviyorum diye haykýrdým gökyüzüne!
ses gelmedi...
seviyorum sizi bulutlar,aðaçlar,kuþlar!
menekþeler seviyorum sizi!
bal yapan arýlar,süt veren inekler
kýrlarý süsleyen nazlý kelebekler
sevgime hiçbirisi cevap vermedi...
dünyayý sevdim,evreni sevdim,uzayýn derinliklerini
ayýn þavkýný ve denize vuran yakamozlarý
kývýr kývýr oynaþan balýklarý
ve hatta,suya olta atan balýkçýlarý sevdim
hepsi de içimdeki sevgimden habersizdi...
akýllý uslu çocuklarý sevdim,bir de yaramaz olanlarý
annemi sevdim,babamý ve diðerlerini...
bana kötü davrananlarý sevdim en çok da onlarý sevdim
nedenini niçinini anlayamasam da bu sevgimin...
ellerimde kocaman þeppoy çiçekleriyle vardým kapýlarýna kaç kere
demirden kapýlar kapandý bir bir yüzüme...
sevgim çoðaldý içimde,doldu doldu,taþtý,yüreðime sýðmadý! ...
martýlara atayým bari,geri çevirmez onlar beni dedim
dönüp de bakmadýlar bile
sevgi karnýmýzý doyurmaz,bize yiyecek bir þeyler at dediler...
sevgi sevgi diyordu habire halk ozanlarý,elit tabaka þairleri
sevgiden dem vuran bir þarkýyla kendinden geçiyordu birisi
adým baþý onun adýyla oturup kalkýyordu herkes
yeryüzünü dolduran sayrýlý insanlarýn hepsi onu sayýklýyordu...
bir at,yeni doðan tayýný diliyle yalýyordu
bir kuþ aðzýyla yavrusunu besliyordu...
bir kedi diðer kedinin gözlerinin içine bakýyordu...
bakýn! dedim insanlara,bakmadýlar...
yapýlacak ne çok iþleri vardý ve kazanýlacak ekmek parasý
boþ vaktimiz olunca bakarýz dediler,peki dedim...
insanlar geleceklerini garantilemek için para biriktiriyorlardý
bense habire sevgimi besledim, büyüttüm durdum kalbimde
oysa ki binbir emekle biriktirdiðim sevgim bir iþe yaramýyordu...
yorulurum sanmýþtým sevmekten,býkýp usanýlýrdý elbet bir gün
fakat öyle olmadý,býkmadý,usanmadý gönlüm sevmekten
gün geldi sevgim kendi mezarým oldu,zordu ölmekten...
iþte benim hayat hikâyem,sevgi üstüne kurgulanmýþ
baþtan sona sevgiyle yoðrulmuþ ama nasibini almamýþ...
(10.10.2009-Ýstanbul)
Gülhan Çeliktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülhan Çeliktaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.