Bana’Çocukluktan kurtul artýk! ’diyorlar Kurtulmak isteyen kim? El dokunulmadýk bir güldü çocukluðum Gönlümün neþeli türküsüydü En vefalý dostum o benim Tek arkadaþým... Hiç büyümeyen çocuðum, Her istediðimde sevebildiðim... Bana’Büyü artýk! ’diyorlar Büyüyüp de ne yapacaðým? Büyüklerin dünyasý kirli... Benim çocuk elbiselerimdeki çamurlar, Onlarýn kalbinden daha temizdi... Bana ’Býrak artýk çocukluðu! ’diyorlar Niçin býrakayým? Tek mutluluðum o benim! .. Yýpranmamýþ umutlarýmýn Tatlý hayallerimin pembe ülkesi o... Nasýl terkederim? Hangi el kaldýrýr düþersem? Hangi omuz onun kadar yumuþaktýr? Annem bile fersahlarca uzaktýr... Çocukluðum, daima yanýmda Taze çiçek açmýþ bir fidandýr, Her mevsim bahardýr dallarý... Çocukluðum, Gölgelerden korktuðumda Sýðýndýðým tek kucaktýr...
(19.04.2009-Ýstanbul) Gülhan Çeliktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülhan Çeliktaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.