MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

GÜN BİTİYOR
ismailturkmen

GÜN BİTİYOR



Gün bitiyor,
Yýldýzlar seni getirirken,
Yeryüzüne nur yaðdýrmaktalar,
Dolunaya can verirlerken,
Gün bitiminde,
Kardelen gibi çýkan yýldýzlar,
Yeni umutlarý yazýyorlar
Yeryüzündeki dertli ve yalnýz yüreklere
Gönül güzelliðini alýp
Yakamoz sermiþler Marmara sahiline,
Sevgi þarkýsý söylerken kumsala vuran dalgalar

Gün bitiyor;
Yýldýzlar gülümsemenle parlarken;
Dikmen tepede geceyi beklemek için
Oturuyorum kekelik pýnarýnda
Seðmen heykelleri eþliðinde
Oynarken misketi
Gün bitiyor;
Ankara sarýnýyor karanlýða
Yýldýzlar inip seyran baðlarýna
Umut yazýyor güller üstüne
Ben hala kekelik pýnarýnda
Seðmen heykellerini eþlik etmekteyim
Her diz vuruþunda yere seðmen
Yüreðime sensizlik vurmakta
Gün bitiyor sen hala yoksun görünürde
Gece sarýyor beni hüzünle.

Gün bitiyor,
Keçiören yolunda gözlerim,
Arýyor seni getiren aracý
Yalnýzlýðým
Sevgi olmuþ düþlerimde
Eski günlere götürüyor beni
Keklik pýnarýnda
Misket oynayan genç seðmenin yavuklusuna
Attýðý pullu mendil,
Yýldýzlara göz kýrpýyor
Kýnalý keklik kanadý kenarýndan
Süzülürken gözlerinden iki damla yaþ

Gün bitiyor;
Düþlerimde perdeler çekiliyor yavaþtan
Geleceðin umudu gün doðumuna kalýrken
Ben keklik pýnarýnda
Seðmenler eþliðinde
Kalýyorum boynu bükük,
Yýldýzlara sarýnan gecede…

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.