Kül rengi bir akþamla, þiire yatýyorum,
Kýzýl güneþle birlik, kaybolup, batýyorum...
Karanlýðýn dilinden, anlýyorum sanýrlar,
Karanlýklarý bile, çalýp da, kýskanýrlar.
Kaçtým karanlýklardan, bilmediler, bir ömür,
Tam kurtuldum sanýrken, yaktý gözleri kömür!
Ýmdat çýðlýklarýmýz, bu son yangýndan kalma,
Beni her gün sýnarlar, yanlýþ yanlýþ adamla...
Ýçime dönüyorum, batýnca günle birlik,
Bir vehme kapýlýrým, bu mu diye delilik ?
Böylece oh çekerim, kurtulup tuzaklardan,
Bir ýþýk kolordusu, geçerken uzaklardan...
Ýçimde bir aydýnlýk, belirir, ayan-beyan,
Yüreðimdir, bu dem de, fokur fokur kaynayan...
Bir dipsiz kuyu gibi çekilirken derine,
Düþmek isterim iþte, bu demde gözlerine...
Yalaný, yanlýþ yerde ararlar, kimse bilmez,
Demezler mi sevdiðim,"Gözler yalan söylemez"...
Sormazlar, biliyorsun, ak mý, kara mý diye,
Ýlk önce müjdemizi, gözler getirir diye...
Bir asa, verse bana, geçerken kýyýsýndan,
Mevlam beni korusun, gözlerinin, yaþýndan!
Hangisinden, kurtulsak, hangisi kalsa bize,
Gözden düþmek mi zordur, yoksa düþmek mi göze?
Dipsiz bir göl olsa da, düþmek isterim göl’e
Nasýl olsa çýkarýz, bir gün, sen’le el ele...
Ýstersen kaçýr beni, ister yatýr þiire,
Yolumuz çýkar bir gün, ýþýklý bir þehire...
Bir þafak sökümünde, sallarken sana mendil,
Karanlýk kýsrak olsa, süvarisi benim, bil ...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.