KURBAN...
Seni yad ettim kurban, sol yaným sýzlayarak.
Anacaðým son nefes canda kalsada kurban.
Yaþanan ne kaldýysa fikrimde gizleyerek,
Dýþa vurmadým içim dolu olsada kurban.
Adanmýþtýk sevdaya cana gerek kalmadan,
Kaderi kabullendik boyun eðdik bilmeden.
Sevdamýzý yaþayýp, bir gün olsun gülmeden.
Direnmedik, umudu kader alsada kurban.
Kurban derdin ya bana, unuttun mu ki kurban?
Bu son ne benim, ne de senin bu aþka darben.
Yetecekti sevdiðim bana bir tek tas çorban,
Razý olmadýk mý biz, bu can ölsede kurban?
Daðlar aþýp yollarý, az`mý arþýnlamýþtýn?
Az`mý hasret silahý ile kurþunlamýþtýn?
Kalbimi bu sevdaya az`mý perçinlemiþtin?
Yüreðin yansa nolur, bunu bilsede kurban,
Artýk kalktý, tüm fýrsat trenleri bu gardan.
Gittiler ayrýlmasý ölüm, olsa da yardan.
Ne mektup atýp ne de, telefon etsen ordan.
Hatýrla hissederim, yüzün gülse de kurban.
turgay COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.