dudaklarýmýn en son sözü kadar anlamlý artýk tümüyle hayat aklýmýn güz aydýnlýðý sildim tüm mevsimleri penceremden yalnýz senin Eylül’ündeyim fidanlý güneþ boylu sesine koþmaya çarçabucak hevesli ipek mavisi bir bayramlýk gibi kuþanýyorum her gece sesinin týnýsýný hüznüme adýný söylemeye kýyamadýðým uður böceðim sensin bu þiirimdeki tek dileðim...
’samimiyetine kandýðým suya anlattýðýmsýn taa içimde göðsümde sesinin yangýn kesikleriyle dalgasýna kapýldýðým... yakamozundaki hoyrat çýðlýklý hasret derinliðine bir þiir býraktým resminde bana gülücükler ayýrmýþsýn saçlarýnýn omzuna vakur bir pýnar gibi dökülüþünden belli kekik tadýnda... iðde edalý bakýþlým...’
ölüþümün artýðý mecnun seviþimin artýðý çöl...
Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.