Böyle uzak olmasaydý Bakýþlarýný bal diye sýzdýran o gözlerin Kirpiklerimin gölgesinden.
Ah o gözlerin yüzünden Kimbilir daha kaç þiirimin Konusu olacaksýn.
Sabrýmýn ipleri çözüldü çözülecek Dayanýrým yine de korkum yok Nice kuyulardan çýktým Gözlerinin uçurumu uðruna Gülüm baðýþla beni...
Þu geçmeyen zamanýn Baðrýna hançer gibi Saplanmýþ duruyor öyle Ýzmir Saat Kulesi, Ölmüyor belki ama En azýndan kaný akýyor zamanýn Zaman kanadýkça ben yanýyorum Külüm baðýþla beni...
Kordonboyu masalar meyhaneler Konak’ta eðreti konukluðum Denizin göðün mavisi Köpüklerin aklýðý Zaman mavi sustukça Kalbimi paslý bir çivi gibi çiziyor Ellerinin ellerime yasaklýðý Elim baðýþla beni...
Biliyorum ýrmak olsaydým eðer Daðý týrmanýrdým olanca gayretimle Öte yüzünden dökülen Gürültülü bir þelale olmak uðruna Ben yine de mavinin sularýnda Mavi susuþlarýmýn koynunda kaybolayým Dilim baðýþla beni.
Þimdi sana söylediðim bütün türküler Gece siren seslerine karýþýr gider Her geçen gün arttýkça yüzümdeki çizgiler Azalýyor o iþtahlý gülümseyiþler Bir yapraða tutundum düþmeyim diye Dallar güldü halime
Daha ne söyleyim bilmiyorum Dilimin mahareti isminden sonra biter O günler o kentler o o zamanlar ne kelime Tel tel özlüyorum zülüflerini Kalbimin peteðinden ruhuma sýzýyorsun Balým baðýþla beni...
Barýþ Çelimli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Barış Çelimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.