VAHDET OLUŞSUN.

Bir yaným ateþ, bir yaným barut.
Baþucumda ebucehil, karþýmda, nemrut
Üstümüzde dönüyor, kýpkýzýl bulut.
Yeter artýk canlar, eller buluþsun.
Gönül dergâhýnda, vahdet oluþsun.

Riyakâr yüzlerden, yalan sözlerden.
Paraya makama, çöken dizlerden.
Aslýný unutup, giden özlerden.
Yeter artýk canlar, uzak durulsun.
Gönül dergâhýnda, vahdet oluþsun.

Oturmak bizene, kalkalým artýk.
Hayelci baþlardan, milletce býktýk.
Yalanla dolanla, gerçeði yýktýk.
Yeter artýk canlar, gerçek görülsün.
Gönül dergâhýnda, vahdet oluþsun.

Akþemsettinler, Þeh edabaliler, Ýmam Rabbaniler.
Fatihler, Yavuzlar, Alparslanlar, Yunus emreler.
Hep baðrýmdan, çýktý Þehler, erenler.
Yeter artýk canlar, Hak ipinden tutulsun.
Gönül dergahýnda, vahdet oluþsun.

Ozan Muhlis derki, dönelim öze.
Mevla gösteriyor, düþelim ize.
Ecel gel demeden aniden bize.
Yeter artýk, canlar sular durulsun.
Gönül dergâhýnda, vahdet oluþsun.

Muhlis SÜNBÜLCÜ
Sosyal Medyada Paylaşın: