Ýstiklal Harbi denince
Anýlarýn bam telinden
Bir türkü damlar dilime,
Yüreðimin öz rengince,
At-üstü koçaklamasý,
Buzaðçý,
Salgur havasý…
Bu ezgiyle konar göçer,
Allý turnam perçem kanat,
Yemen’den Dumlupýnar’a
Gül çaðrý dilek postasý;
"Ya istiklal, ya da ölüm"
Zafere adanmýþ sefer
Eli silah tutan, nefer;
O kýnalý kuzular ki,
Cephede dövüþ ustasý
"Asker þehit, ordu gazi",
Her künye, idam yaftasý...
Sudan çýkmýþ alabalýk
Çýrpýnýr ya, hayat-memat,
Ýþte öyle panik atak,
Kan terane bir hissiyat
Aþýlayan bu bozlaðý,
Büyükbabamdan öðrendim
Yýllar önce bað bellerken…
Baðrýný poyraza germiþ
Kor’casýna yalým yalaz,
Bir çift gözden binler bakýþ
Gönlüme destan göllerken,
Yeri, göðü, daðý, taþý
Bala dilek içten niyaz,
Býçak aðzý bileyleyip
Hakkýný mertçe dillerken,
Büyükbabam belletmiþti
Bu türküyü, pir yaþýnda
Topraktan yurt karmak için
Dere tepe gövellerken…
Kabartma resim gibiydi
Çehresinde hatýralar;
Adýna büründüðünde
Bilirdim geldi sýrasý,
“Hey gidinin efesi”ne
Zaman perdeyi aralar,
Ortaya çýkardý birden
Eski þarapnel yarasý;
Sonrasý dal yaprak demez
Hönkürürdü koca çýnar,
Ýnsan üstü bu gür sayha,
Tarihin güncel narasý…
Gonga topuz iner gibi,
O nasýl dem, nasýl vuruþ;
Cennet Cehennem arasý
Araf’ta gizemli duruþ
Ve sonra mahþeri koþu;
Bir mum ki gönül çýrasý,
Alev almýþ iki ucu,
Ýs duman yaðlý karasý,
Kaplamýþken yurdu naçar,
Kim kimi kimden sorasý ?..!
Anlaþýlan, hem vakit dar,
Hem de bir atým barut var !..?
Ama olsun ne çýkardý ?..
Savaþçýnýn töresinde,
Umut her dem çiçek açar,
Korku daðlara kaçardý…
Büyükbabam son nefeste
Gözleri açýk gitmiþti;
Ondaki muþtuyu gördüm :
Mirasýyla bahtiyardý :
Türküsünün dil tuðrasý,
Can vergisi haritasý,
Cebelitarýk’tan þarka
Bering hattýna kadardý…
O türküden yüreðime,
Ve de nicedir dilime,
Bildik bir ezgi damlardý
At-üstü koçaklamasý
Breh breh….. he vallahi,
Buzaðçý,
Salgur havasý !..