Kimsesizler Sokağı Bestecisi
ben bi dilek tuttum bu gece kayýp giden o yýldýz geri gelsin diye
sanki karanlýðýna hapseden ben deðilmiþim gibi ýþýldasýn yine
boþ hayaller boþ sayfalarýma loþ bi gülüþ edasýnda yansýyo
kimsesizler sokaðý bestecisi yarasýna tuzu basýyo
dudaklarýmda üstüne ismini kazýdýðýn mühürün izi hala var
uzaklarýmda olsa da daima gökyüzünde parlayan bi yýldýz var
kulaklarýnda sessizliðini bastýran aðlamaklý bi ses tonu
zaman bana çare olsaydý olurdu. binlerce takvim yapraðý soldu.
yüzsüz kalbim her çarpýþýnda haykýrýyor adýný duvarlara
aklým kalbimle farklý dillerde keþkelerle yaþýyorum nedense
yanlýzlýðýn kenar mahallesinden bi ev aldým sen beni terkedince
kimsisizler sokaðý bestecisi rolünde üþüyorum ceset dolu her yer
yüzsüz kalbim, yüzsüzlüðü kadar ýssýzlýðý da var aslýnda
ümitsiz dilim sensizlik nöbetlerinde çýrpýnýyo hala
yorgun bedenim, yordun beni, hasretin omuzlarýmda dað gibi
þairaneyim, yarattýðým þarkýlar kanýmla ayný renktedir
gözyaþlarým nehirler bu sefer kýzýl denizleri besliyo onlar
o denizlerde rotasýz gemiyim dalga tokatlarýyla meçhule gidiyorum
yeter artýk dalgalar durulsun karanlýðým senin ýþýðýnda kaybolsun
göz yaðmurlarý son bulsun ardýndan doðan gökkuþaðýna iki biletim olsun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.