Yine Küller Arasında Köz Saklayacak Yüreğim
Yine umutlar yüz bin yýldýzdan biri oldu bu gece
Yine küller arasýnda
Yine köz saklayacak yüreðim
Her þeyi silip düþlere yatmaksa yeniden
Yaratmaktansa yeni baþtan her þeyi
Sen
Hani ruhumda çiçekler açtýrdýðýný söylediðim kadýn
Hani rayihasýndan uçuk ve mest bir ben
Hani hiç erdiremezken doðan günün ufkuna ve batan günün gurubuna
Hani hiç sýðdýramazken yere göðe yüreðe
Rahmeti yaðacak aþkýmýn dediðim yerde atýlan taþlara mý
Sevgi saðnaðýndan sýrýlsýklam olmak varken
Çepel revan içinde yol almalarý mý
Hep civan hep acar hep týfýl mý yerinde saymalý insan
Öyle ya
Bir de bakmýþsýn
Yarýyý aþmýþsýn çoktaaan noktadan bilmem nerelere
Gün akþama varmýþ uzadýkça uzamýþ gölgeler
Þu sorunun yanýtýna bak
Güneþin doðuþunu mu seyretmeli
Yoksa
Batan güneþe mi hayran olmalý insanlar
Hiç deðilse birkaç satýrdýr bölük pörçük dökülen sayfalara
Þimdiki duygularým
Sitem hakkýný kullanamazsan olmaz
O da ollmadý diyelim
Sitemden günahkarlýða uzanan yolda bir affedilmez insan
Verin veriþtirebildiðiniz kadar verin
Verin
Verin
Son sanýlýr her söylenen söz
Bilmezler ki
Hiç söylenmedi son söz sayýlan
9 ekim 2009 Denizli
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet necip özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.