ŞÜKREDERİM RAHMANA.

Sen nurlu bir meleksin, ömür aðacým benim.
Yaþamama sebepsin, benim güzel sevgilim.

En güzel kokularý, sür sevgilim gel bana.
Bilinmez sorularý, sor gönlünden canýna.

Kýrk yýl çabucak geçti, sanki dün gibi gençlik.
Geçmiþ yýllar ne hoþtu, ýlýk yel gibi estik.

Ýnan leyla mecnunla, gülerek yaþamadý.
Aydýnlandým nurunla, bizi eller kýskandý.

Sen gül idin ben bülbül, çok üzdüm seni canan.
Darýlmadýn sen bana, sana cennettir mekan.

Kýymet bilmez ben idim, þimdi kýrýk kanadým.
Ýnan yar seni sevdim, ondan bitmez feryadým.

Bütün iyiler senin, gönlümün tacý sensin.
Tenimde senin kokun, bülbüller gibi þensin.

Esmiyor deli yelim, sen meftun ettin beni.
Oldum ben halim selim, seviyorum ben seni.

Türkmendaðlý kulunum, köprü olurum sana.
Bu þair sana þükran, þükrederim rahmana.

HÝLMÝ CAN.
NÝSAN. 2008.
7+7=14. HECE.
(1747)

Sosyal Medyada Paylaşın: