ARADIK.

Denizlere deryalara, bakarým.
Yaradan rabbimi, arar ararým.
Yunusa mevlanaya, hakký sorarým.
Onlarda derler ki, bizde aradýk.

Yedi asýr önce, buldular belli.
Kimi derviþ olmuþ, kimisi veli.
Yaradaným yolunda, olsamda deli.
Kullarda derler ki, darda aradýk.

Zebur, Tevrat, Ýncil, Kuran gönderdi.
Güzel muhammedim, son peygamberdi.
Günahkar þaþkýna, yolu gösterdi.
Latlarda menatda, putda aradýk.

Ezanda namazda, niyazda varsýn.
Camide mescitte, kovanda balsýn.
Bize bizden yakýn, çiçekten narsýn.
Canlarda görmedik, taþda aradýk.

O bizi görüyor, biz görmesekte.
Kullarý seviyor, biz bilmesekte.
Onu bulmak mümkün, binbir hikmette.
Varlarda sormadýk, yokta aradýk.

Bilinmez ilimler, onun varýnda.
Tayfunlar depremler, onun zarýnda.
Þeytanla cehennem, cezalarýnda.
Günahda ibliste, zarda aradýk.

Halbuki kullara, cennet verecek.
Peygamber kullara, þefaat edecek.
Girenler orada, elbet gülecek.
Sonbaharda kýþda, karda aradýk.

Türkmendaðlý, arar sorar rabbini.
Yaradana açtýn, naciz kalbini.
Ademe uzanan, müslim ceddini.
Yaradan apaçýk, zorda aradýk.

HÝLMÝ CAN.
NÝSAN. 2008.
(1694)



Sosyal Medyada Paylaşın: