Bilmediðim, tanýmadýðým bir þehrin sokaklarýnda ilerliyorum sanki…
Kimdi, Neydi, Nereden Nasýl çýkmýþtý karþýma.
görmediðim duymadýðým bir yola girdim
yaþamadýðým renklerle bezenmiþti gökyüzü Ne kahve, yaþanmýþlýklarýma Ne mor sevinçlerime Ne siyah yalnýzlýklarýma Benziyordu renkler Yeþil coþkularýma Pembe neþelerime de benzemiyordu Yeþille mavi arasýna sýkýþmýþ bir telaþ vardý Kime ait olduðu belli olmayan Kýzýl bir ses çýnlýyordu kulaklarýmda Her þey deðiþmiþ Aþýrýlýklar bile renge bürünmüþtü Çok þeyi tüketmiþti siyahlar Ama her bir yaným Bembeyaz umut kokuyordu
Þimdi her yer kýrmýzý…
Þimdi her yer sen…
Sosyal Medyada Paylaşın:
M.ATALAY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.