ve vakit gelmiþti yine yazmak lazýmdý, o karanlýkta aðlamak çok güçtü artýk…
ve zaman dururken ilerliyorduk usulca farkýna varmaksýzýn kimliklerimiz ödünç ellerimse kiralýktý kalemi tutan... ve o yalnýz mum o kadar sönmüþtü ki sanki hiç yanmamýþ gibi ve o saflýk… bir sonraki kibrite aþýk ateþi esirdi sadece… ve nasýl da kimsesizdi panikteki yelkovan görsen unutulmuþ bir þair derdin ufuktaki ýþýða adanmýþ bir çift gözcesine anlamaya muhtaç… þayet bir muamma istila etmeye görsün o umut ve yýkým kýrar geçer sükuneti…
öyle hüzünlü bakmasaydý keþke keþke öyle bir gülseydi ki bayram sanýrsýn…
o kadar korkak o kadar korkunç ve o kadar kýrmýzý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
zırdeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.