Geç Kaldık Yaşamaya

zaman eylül
zaman kýzýla teslim
ve karanlýktan çýkýp bir trajik senfoniyle
tekrar karanlýða dönerken
sonsuzluða yakarýr nefesim
cýlýz cüssesiyle

ve bir akþamüstünde yanýlmýþlýðým
rüzgâr soluðunu geceye saklarken dalga dalga
tutsak olur hiç görmediðim diyarlara

gün düþer artýk yollardan
yedi renk gülümsemekten býkar yalnýzlýðým

anlarým
biteviye yazan bir ben
bir ben hiç sökmeyecek þafaða yanan
(bilir miyim nedir þimdi mýsradan sýzan)

küskün bakar Seine batý kýyýsýndan
Brel’in kollarýnda dans ederken karamsarlýðým
aðlayarak kaçar bir Venüs heykeli
eski çaðlardaki agorasýndan

oysaki yalnýzca sen
yalnýzca gölgen
bu akþam kaldýrýmlarda susan

ve bistrodaki piyanonun siyah beyaz tuþlarýnda
gamzelerindeki esrardý ölesiye yanan
ve acýya tutsak duygularýn
zaman Paris

günü neden yakalayamadýk
neden sorgulayamadýk
çaðlayanlarýný dur durak bilmeyen o berrak ýrmaðýn
o ellerimizdeki hayatýn
(geç kaldýk leylekleri uðurlamaya)

yarýn yok
dün yok artýk
ölümsüzlük yeminleri hep yalan
yalan buzukiden dökülen tüm hasret naðmeleri
tüm o rebetiko ezgileri

bugün yine durup durup geçmiþimize aðlamadýk mý
gitarýnda yine ayný terane
ayný keskin poyrazýn baþý dizlerinde
zaman Ada

iyi bak avuçlarýna
akþam güneþinin enkazýný ve diyetini gör
ve yan rengarenk günahlarýnda

zaman kimsesizlik
zaman merhametsizlik zamaný
hiç söylenmemiþ ve söylenmeyecek öyküler
ve hiç çizilmeyecek resimler
ve yarýnlardan gitme zamaný
(ne yazýk
kahrettik algýlayamadýðýmýz yazgýya)

geç kaldýk Kosta
biliyorum
geç kaldýk yaþamaya




ADALI DERGÝSÝ_Ekim 2006

Feride ÖZMAT

Sosyal Medyada Paylaşın: