ADINI UNUTAN NEHİR

Çok güzeldi, kýskanýrdý görenler
Güzellik baþa belaydý ya..!
Rahat olmamýþtý hiç,
Ýki kol üretmiþti kendinden
Sevgiyle beslerdi onlarý.

Bir gün istemediði þeyler geldi baþýna
Yavaþça kurumaya baþladý
Yinede sevgisini kaybetmedi
Çünkü bir ressam gibi iþlemiþti çevresini.

Yok olup gitmek...
Tek üzüntüsü buydu,

Bir Martý gördü þaþýrarak
Uzaktaydý deniz
Ne iþi vardý burada..!

Yorgun ve yaralýydý Martý
hem de susamýþtý.
Önce kana kana su içti nehirden

Acýmasýz bir Þahin var peþimde dedi.
Korkmuþtu titriyordu hala

Üzüldü Nehir Martýya,
Keþke eski halimle görseydin beni..!
Huzurla yaþardýn güzellikler içinde.

Ne yazýk ki kurudum artýk
Adýmý bile unuttum.




Üzülme dedi Martý...!

Her þey güzel olacak eskisinden
Ben gelirken ardýmdan
Yaðmur bulutlarý geliyordu...!




Sosyal Medyada Paylaşın: