Eylül ortasýna doðru Karþýyaka sahilinde Ýnsaný ýsýtan bir güneþ , Hafif bir rüzgâr Ve ben dolaþýyorum…
Büyük bir zaferin ardýndan Güneþin ýþýðýyla yýkanan , Sahilde dolaþanlarý izleyen , Sonbahar rüzgârýyla coþan Deniz gibi taþýyorum…
Bazen öyle anlar olur ki , Ýnsan acýmasýz bedenin Kafesinden kurtulmak , Özgürlüðün sývýsýyla dolup Taþmak , sonra yayýlmak , Sonsuzluða uzanmak ister…
Ýþte öyle doluyorum Özgürlüðün sývýsýyla , Bedenimden taþýyorum Bir deniz þarkýsýyla…
Ey denizin mavisi ! Ey sonbahar güneþi ! Ey parlak göðün enginliði ! Verin elinizi bana , Yaþayalým kardeþliði !..
Sonra iki genç kýz geliyor , Fotoðraf çektirmek istiyor , Gözlerinden yüzlerine Yayýlan iki tatlý gülüþ , Yan yana oturuyorlar , Arkalarýnda deniz , Karþý tarafta Ýzmir…
Düðmeye basýyorum , Flaþ patlýyor , Güneþ , deniz , Gökyüzü , Ýzmir Ve tatlý gülen iki kýz Bedeninden taþýyor…
Sosyal Medyada Paylaşın:
erkanbars Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.