çýðlýklarýma hapsettiðim, çatlamaya hazýr tomurcuk sevgilerim var... mevsimine kapýldýðým , zamansýz açan aþkýmýn kokusuyla geldim sana sen hiç çiçek kokusu öptünmü ? düþlerini paramça yýrtan tuzlu tenlerde savruldunmu ? doldurdunmu ruhuna týka basa ? öyleyse öp dudaklarýmdan, çek içine doya daya.. . Cezayirli bir mültecinin kavruk teninde ýþýldayan, bembeyaz umutlarým var... susuzluktan çatlamýþ dudaklarýna can olacak damlalarým var ... sen hiç umut öptünmü ? bin yýllýk yazýt gibi gözlerim... bak onlara... keþfet... öp dudaklarýmdan, çözül benimle... ýslatarak ruhunu seviþ benimle...
Babilin asma bahçelerinden getirdiðim tatlý ölümlerim var... ölüp ,ölüp sana uyandýðým doymadýðým senli ölümler... bir kýr bahçesinden akarcasýna berrak, ... tadý doyumsuz, içilesi güzellikte ölümler getirdim sana sen hiç ölüm öptünmü ? öyleyse öp dudaklarýmdan... kana ... kana... yeminler içelim bir daha uyanmamaya... Sosyal Medyada Paylaşın:
portakal_çiçeği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.