Sen ki; bilirsin kýr çiçeklerini, Hangi rüzgar daðýtýrsa daðýtsýn Düþtükleri yerde yeniden çoðalýrlar Taþlara taþça sorarlar baharý, Topraða toprakça. Koysan sýðmazlar saksýlara, Daðlarýn öfkesiyle uyanýr, Yaðmurun sevinciyle daðýlýrlar Ve birgün; Güneþin suyu öptüðü zaman Özgürlük renginde sevgiye açýlýrlar. Topraðýn ilk su ve güneþi gördüðünden beri Kaç ihanet gördü kýr çiçekleri, Kaç kurban verdi çýðlara Ne yýllar tükendi, ne de baharlar, Bitmedi sürüyor o kavgalar Ve de sürecek; Yeryüzü sevginin, aþkýn yüzü oluncaya kadar Sen yine de renk renk aç her zaman Kýyamet kopuncaya kadar kýr çiçekleri......
21/04/1994
Sosyal Medyada Paylaşın:
Son Osmanlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.