Tanýdýðýmý sandýðým insanlarý meðer hiç tanýyamamýþým
Yine üzülen de BEN olmuþum,kýrýlanda...
Küçük þaþkýnlýklar yaþýyordum ya hani bu aralar sürekli
Meðer o küçük þeyler ne büyük hayal kýrýklýðý yaþatacakmýþ bana da haberimiz yokmuþ...
Peki...
Þimdi ne yapmalý..?
Hayata daha sýký sýkýya mý baðlanmalý,yeni bir umut daha mý büyütmeli içimde
Yoksa isyan bayraklarýný erkenden havaya mý dikmeli..?
Peki ya bu yürek nasýl dayanýr bu denli yýpranmaya
Yeniden nasýl güvenir,nasýl yeni insanlar tanýma çabasý içine girer
Þimdi ise;hayatýmdan gelip geçen ve bana bu hayal kýrýklýðýný yaþatan tüm insanlarý tebrik zamaný diye düþünüyorum
’’TEBRÝKLER OLSUN ÝNSAFINIZA VE TEÞEKKÜRLER VARSA BANA KATTIKLARINIZA...!’’
Yüreðim kýrgýn,yorgun,umtsuz ama þimdilik...
Bu da geçecek ve ben her yeni güne yeni bir umutla baþlayacaðým
Hiç býkmadan,usanmadan !
Ýçimdeki o insan varoldukça ben de her doðan güneþe umutlu tebessümlerle MERHABA diyebileceðim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.