bugün kapalý kapýlarýmý açmak istedim hayata karþý
çýkmak istedim yeniden dýþarý güneþe doðru koþmak
bir çocuk gibi oynamak istedim balonlarla
sallanmak parklarda pamuk þeker yemek istedim..
koþmak istedim uçan kelebeklerin arkasýdan
kýrlarda üstüm yemyeþil olanakadar yuvarlanmak istedým
yanlzýlðýmý atmak istedim kapý dýþarý
kötülüklerden kaçmak masum bir kente yerleþmek istedim
bu kahpe þehirden uzaklaþýp
sadece mutlu olcaðým bir yere gitmek istedim
yapmadým... seni burda býrakýp gidemedim
senle kostuðum sokaklarý býrakýp gidemedim
senle sallandýðým parklarda dolaþtým sensiz yine
o cok sevdigimiz yerden izledm güneþi, deniz kenarýndan
mevsim yazdý bense sensiz son baharý yaþadým bugün...
açmak istediðim kapýlara yaklaþamadan vazgeçtim
içimdeki acýlarla yüzleþtim içimdeki aþkla...
geçmiþi hatýrlattý bana yaðmurlar..
bugün yine sana þah çektim bilmiyorum bu kaçýncý þah’ým
ama bildiðim yine aynýsý mat diyemedim...
soðuk ve ýssýz hayatýma geri dönüyorum...
seni býrakýp gidemediðim bu kahpe þehrimdeki yanlýzðýma...
hýçkýrarak ve sesizce ve sensizce...
Ümit Nebil
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.