Karanlýk ve sessiz bir odanýn içindeyim. Her þey öylesine hareketli, Öylesine büyük ki… Aklýmý yitirememem olanaksýz.
Tek baþýnayým biliyorum. Ama yinede tek kalmamaya çalýþýyorum. Sürekli oyalanacak bir þeyler arýyorum. Yinede korkumu yenemiyorum. Sonra…yavaþ,yavaþ alýþmaya çalýþýyorum. O sessiz ve ürkütücü karanlýða. Sürekli büyüyen o karalýðýn, En iyi arkadaþým olduðunu da yeni anlýyorum.
Sýrlarýmý onunla paylaþýyor, Dert ortaðý oluyorum. Her zaman daha iyi anlýyorum . Karanlýðýn içinde gizlenen ýþýðýn arkadaþým olduðunu. ÖZLEM ÞAHÝN (Karanlýk o kadarda basit bir þey deðildir.Nice insan o karanlýkta kendini bulup,yenmiþtir.)
Sosyal Medyada Paylaşın:
özlem şahin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.