Bir gece ansýzýn geldi felaket Minik bebekler uyurken beþiðinde Çöktü üzerine bir duvar Analar babalar yok oldu
Öksüz kaldý yavrular Neþe içinde palanlar yaptýlar yarýnlara Birden kaldýlar beton yýðýnlarýnýn altýnda Gece ile sabahýn selamlaþtýðý bir saatte Söndü ocaklar yok oldu aileler
Kýrk beþ saniye yetti hayatlarý yok etmeye Yýllarca didindiler çalýþtýlar Alabildikleri bir evdi beklide Çocuklarýna birkaç çeyiz Hepsi bir duman tufanýnda yok oluverdi
Yýkýntýlardan kalan sadece Çadýrlarýn baþ köþesinde Asýlý mutluluk resimleri Dün beyazlar içinde bir gelin Bu gün gözü yaþlý bir dul
Yaktý yýktý bu acý bütün vataný Ýçimizde buruk bir acý Kan aðlýyor gözler dinmiyor yaþlar Yürekler cendereye sýkýþmýþ sýzlýyor Alamýyoruz rahat bir nefes Korku iliklerimize kadar iþlemiþ Kurtuluþu olmayan bu afetin…..
8 ARALIK 1999 Çarþamba
17 AÐUSTOS 1999 Depreminde yaþamýþ olduðumuz acýnýn ardýndan tekrarýný göstermemesi temennisiyle kaleme aldýðým bir þiirim okuyan ve dinleyen yüreklere saygýlarýmla …
Sosyal Medyada Paylaşın:
NURCAN CANDAR UYGUR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.