PES EDEMEDİM
Sevdana doðduðum günün ,ilkbaharýnda...
Seninle açtýk seninle filizlendik ayný anda...
Güllerimizden bir bahçe kuruldu dünyada...
Bahçemizin adýný koyduk---ilahi sevda--
Karanlýðýn suskun geceye hakim olduðunda..
Sessizlik içinde kayboluyordum yuvamda..
Seni düþlerdim,soðuk kýþlarýn ayazýnda..
Çetin ayazlara inat,seni ýsýttým baðrýmda...
Kanayan ellerini sarmaya geldim...
Kýnalý ellerin zincirini kýrmaya geldim
Karanlýk dünyana ýþýk olmaya geldim
Gözlerini aþkýmla açmaya geldimm...
Yüreðine yüreðime adýný beynime,kazmaya geldim
Canýna canýma,kanýný kanýma taþmaya geldim.
Mahkum sevdaný,mühürlenmiþ dilini çözmeye geldim..
Tüm engellere raðmen ,beni sevmeyi pes edemedimm...
Umut dolu bahçemi ,yüreðinde akan sevdayla süsledim...
Karanlýk yarýnlamýn aynasýný,gözlerimdeki edayla bekledim..
Coðrafyamýn acýmasýz törelerini,devrimlerimle çiðnedim.
Ben seni ellerinde diken,yüreðinde kelepçeler varkende sevdim...
MURAT ÖZGÜR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.