Bir adým daha belki yaklaþtým belkiuzaklaþtým birçok þeyden.
Ve bir gün daha soldu dalýmdaki çiçeklerden, tekrar açmamak üzere. Ve yine yalnýz yine karanlýk hissettim bütün renkleri, bütün sesleri içimde.. Bir çocuðunminik ellerinden tuttum, Sýcaklýðýnda ýsýnmak için.
Bir çiçeðe su verdim, Benim gibi hayattan kopmamasý için..bir bebeðe sýmsýký sarýldým. Yalnýzlýðýmý saklamak için. Gözlerine bakýp suskunluklarýmda kopan çðlýklarýmý anlattým ona anlamasada… Kimse yok muydu acaba yanýmda, Hayýr kimse yoktu aslýnda. Aslýnda, çoktu, kalabalýktý etrafým. Ama yalnýz kalmýþtým iþte, o insan çokluðunda.
Sessizce yaktým sigaramý o anda, Çektim içime unutturur belki acýlarýmý diye.. Bir ezgi vardý dudaklarýmda, Belki sesimi duyan olur diye…
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavisel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.