Gül Sesi...
Yâre yazýlan bir þiirdir bu hem de en yakýþýr demde…
Umutlarým kimlik sahibi!
Ve
Örttüm üzerini…
Üþümesin…
Üþüyüp de iliþeni olmasýn diye…
Kýþýn titreten yaðmurlarda bildiðim
Ýlkbaharýn can kokusunda
Can diye içime çektiðim
Yazýn alevinde alazlanýp yandýðým
Sonbaharda sarýldýðým….
Ey Ecrinim…!
Gönlüne, cürümüne doðru yol almýþ
Efil efil esen rüzgârlara emanettir
Ruhum…
Ve oturup oracýða
Gözlerine akýp da söyleþmeye baþladýðýnda yüreðim
Parlaklýðýndan utanýr yýldýzlarýn koynunda ki ay!
Ve ellerini gece karanlýðý saçlarýmda gezindirip
Usulca simamda moladayken
Parmak uçlarýna býrakýyorum öpüþlerimi
Ve kokluyorum buram buram cennet kokan ellerini…
Kýzarmýþ ve durmaksýzýn ovaladýðýn gözlerine eðiliyorum
Ve kurban olunasý o gözlerine kaçan ölümü üflüyorum…
Ýçinde kan kýrmýzýsý güllerin saklandýðý
Ve gül gölgesinde gül dalýna asýlmýþ dileklerimizin barýndýðý…
Üstüne bir de Hýzýr’ýn el sürdüðü
Bir zaman saklý aramýzda
Gelmesi an be an yakýn olan…
Ve gözlerinin renginden yapýp uçurtmalarýmý
Süzülürken gökyüzünde ve kýskanýyorken seni tüm renkler
Ati de bir evlat ve bir evlat daha derken…
Susuz kalmýþ hayrat çeþmelerine
Su olup
Sevdalýlara
Can olsun sevdamýz…
Ve sevdamýzla
Bir “yalnýzlýk” daha yetim kaldý…
"-kalpagrýsý"
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.