Gün Yankısı...

Devrildi gündüz….

Ruhumun akordu bozuk
Çýkmaz köþede ki
Eski sokak lambasýna yaslanmýþ
Kýsýk, ürkek ve titrek ýþýkta hüznün dantelini örüyorum!

Karmaþýk uðultularýn duyumu ile
Boðaz kuruluðumu gideriyorum itin en alasýný öldüren eþliðinde…

Sokak çýkýþýna sessiz adýmlarla
Camlarý kýrýk evin önünden geçip
Saðdan saðdan gidiyorum yalpalayarak…

Karþýma dikili duran hayalin ile
Geliyorum kendime…
Göz kamaþtýrýcý aydýnlýk da belirivermiþtin yanýmda

Öncesi öfke ve þiddet süslü bir

“Neden?”

Sonrasý usulca ancak þahlanarak yankýlanan

“Kýyamam ki!”

Buluþan yürekler
Abartýlý yaþam kavgalarýnýn var oluþuna aldýrmaksýzýn
Ýnce ve uzun siyahta ki yarýnýn yok oluþuna

El ele
“ Merhaba!”
Demeyi öðrenir…
….
Baþ döndürücü esinti altýnda
Hasretin týkýrtýlý sesi yok olur….

Elmacýk kemiklerimin alevliði!
Ve senin…
“gözü kara” bakýþlarýn…
Gecenin adýný koyar…

Sýska ve inatçý umutsuzluklarýn
Obez getirileri ile
Kýtlýk sofrasýnda
Kuru ekmeðe talimlik ile

.....
Devrildi gece…

!

"kalpagrýsý"


Sosyal Medyada Paylaşın: