Benim yalnızlığımda

Yalnýzlýktan bahsediyorsun sürekli
Yalnýz olduðumuzdan
Haklý bir yalnýzlýktýr
Senin yalnýzlýðýn benimkinden büyük mü diyorsun
Bilemem.
Benim yalnýzlýðýmda gemiler var
Meçhul kýyýlara açýlan
Bir kýz çocuðu var dizindeki yarasý sürekli açýlan
Kanayan... Kanayan... Kanayan...
Yalnýzlýðýmda incir aðaçlarý var
Dallarýnda erguvan renkli meyveler
Sonra lacivert kýyýlara uzanmýþ sevdalar
Kavuþamamýþ, birbirini kavrayamamýþ eller
Gökyüzüne dönük yüzlü kederler var
Yaðmurlarda yýkanmayý bekleyen düþler
Uykusuzluða sarýlmýþ gecelerde
Sessizliðe yürüyen adýmlar var
Benim yalnýzlýðýmda kuþlar var
Kanatlarýnda ayrýlýk, kanatlarýnda terk edilmiþlik
Özlem götürmekteler kýþ öðlenlerine
Kaldýrýmlar var sonra
Dar sokak aralarýna sýðmýþ, zorla sýðdýrýlmýþ
Üstünde ne kýyametler kopmuþ
Ne hikayeler yaþanmýþ
Geçip gitmiþ
Gün gibi, akþam gibi, gece gibi
Benim yalnýzlýðýmda bir cýlýz mum aydýnlýðý
Söndü sönecek...
Sosyal Medyada Paylaşın: