ACIMADILAR ANNE!!!
Ellerimi kelepçeleyip gözlerimi baðladýlar...
Acýlarýn yuvasý Amed’in zindanýna saldýlar...
Kurtlar sofrasýnda dilim dilim kýydýlar...
Acýmadalar anne!!! bebeðine acýmadýlar...
Gençliðim baharýnda celladým oldular...
Gözlerime perde çekip ,ayný yastýða koydular...
Mahkumiyetin ipini ,boynuma astýlar...
Acýmadýlar anne!!! bebeðine acýmadýlar...
Masum dünyama yýlanlarý soktular...
Can vermeden ,üzerimde aðýtlar yaktýlar..
Kelepçeli yüreðimin kilidini kýrdýlar...
Acýmadýlar anne!!! bebeðine acýmadýlar...
Sevgi kokan bahçeme, nefretleri ektiler...
Amed’in surlarýný bana reva gördüler...
Aþk kokan cennetimi cehenneme çevirdiler..
Acýmadýlar anne!!! bebeðine acýmadýlar...
Yarýnlý umutlarýma ,prangalar vurdular..
Süslediðim hayallerimi bir bir yýktýlar...
Ýstikbalimi yaþamadan, idamýma imza attýlar...
Acýmadýlar anne!!! bebeðine acýmadýlar...
Seni çok sevdim Amed ama; iþkencemin yuvasý oldun..
Senin için yaþadým Amed ama; yüreðimin sürgünü oldun..
Gönlümün sürgün ülkesi Amed,hayatýmýn infazý oldun...
Hiç acýmadan, bir annenin yavrusuna mezar oldun...
MURAT ÖZGÜR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.