Beyaz Akşamlar

Yaþamýn kýyýsýnda
Gökyüzünden habersiz,
Tutarsýz insan kalabalýklarý..

Yassý çerçeveler içinde,
Kül rengi düþleriyle giriyorlar hayatýmýza.

Birbirine benzeyen sahte gülüþler yüzlerinde,
Vebanýn damgasý gibi taþýdýklarý.
Dudaklarýnda da lanetlenmiþliklerinin bu emareleri,

Kývrým kývrým kývrýlan..

Ve sakat yürekleri ile
Sevgiye yabancý atýflar arasýnda
Kokuþmuþ bir yaþam þimdi,

Hem bulaþýcý!

Ve bir yaþamak ki
Dökük cam faunuslar içinde,
Kulaða kýrk kat yabancý melodiler
Ruhumuzu karartan.
Þartlý yaþamlar ve tutuk alýþkanlýklar arasýnda
Benliðimizden uzak,
Birbirimize yabancýlaþmalar..

Iþýðý sönmüþ gözler,
Karanlýðýn kýyýsýna uzanan.
Ve de kanatlarý koparýlmýþ yürekler,
Alýp baþýný gitmekten uzak..

O caným beyaz akþamlarda þimdi biz,
Meleklerle söyleþiriz..

Bülent Öztürk

Sosyal Medyada Paylaşın: