Þehir biraz hüzün kokar geceleri. Hele eylülse kaldýrýmlara iþlenen mevsimin adý, Hele yaðmur çiselemiþse, Birazda toprak kokusu karýþýyorsa hüzne. Arabesk duygular beslerim iþte o gece ben. Hiç dinlemediðim þarkýlar dinlerim, Hüzzam bir beste oturturum dudaðýmýn kenarýna Þiir okurum, þiir solurum, Topraða, yaðmura, kaldýrýmlara, eylüle, Adýnda gamze olan bir sevda ýsmarlarým.
Eylül geçer, sonra sonbaharda durmaz Þehirde. O da eylülün peþinden gider.
Parmaðýmda hiç yaralý öykü taþýmadým ben. O yaralý öykü hep yüreðime iþlendi. Bir aralýk akþamýydý. Hani eylül geçti ya, ardýndan sonbahar da. Ýþte aralýk ondan. Üþüyordum, kaldýrýmlarda karý ezerken. Toprak sus pus olmuþ karýn altýnda, Gece artýk hüzün kokmuyor. Gece artýk üþütüyor. Ve ben bu sefer; Kaldýrýmlara, geceye, kar’a ýsmarlýyorum Adýnda gamze olan bir sevdayý.
Her nefes bir koru alevlendiriyor içimde, Kaldýrýmlar beyaz, toprak beyaz, Çam aðaçlarý yapraklarýný dökmemiþ, yapraklar beyaz. Ismarlamýþým yeni bir aþký, Heyhat… Onunda, Gamze… Yüzünde…
Sosyal Medyada Paylaşın:
caabars Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.