Bilmem daha ne kadar dayanýrdý þu gönlüm, Ucunda zindan olsa hasretin azabýna. Hangi gönül kaç vakit katlanmýþ ki ey gülüm, Aþýlmaz sýnýrlarýn, sonsuz ýzdýrabýna.
Korkutamaz gözümü uzasa mesafeler, Sen hep var olacaksýn her uzaklýk sonunda. Ýster mahþere kalsýn, bayramlar, arefeler, Yetmez mi yaþananlar gecelerin koynunda.
Þu kâfi dediklerim yalnýz bu dünya için, Bir ömür zor geçerken, akla zarar sonsuzluk. Öyle baðlanmýþým ki ben sana perçin perçin, Ateþlerde yansam da eriyemem bir soluk.
Orada çözülmeyen, burda nasýl çözülür, Bu âlemde yananlar, orada nasýl yanar? Bir gün gelir insanlar anlayýnca üzülür, Anlayýnca aðlar da geçip gideni anar.
Ne büyük bir imtihan þu aþk her cihetiyle, Seveni, sevileni, dostu ve düþmanýyla. Ve ne güzel aþk gülüm onca felaketiyle, Ve ne büyük bir sýrdýr Allah’ýn fermanýyla.
Ta ezelde yar olan güzele bir yolsun sen, Kapýnda ölene dek sürer bekleyiþimiz. Kýyametimiz kopar vakti gelince zaten, Cana kastedenlerle yoktur bizim iþimiz.
Araya daðlar gibi engeller koyarlarmýþ, Ben müþkül tanýmam ki ne çýkar ha yok ha var. Daðý rüzgâr düz etse, sevene kýyarlarmýþ, Gözünden habersizin iþte hükmü bu kadar. Hem gülüm seni sevmek ölüm, ölsek ne çýkar, Derim yüzülse kaným senin renginde akar, Bilmezler mi âþýðýn âhý cihaný yýkar, Bilmezler mi gözyaþý aksa âlemi yakar, Bilmesinler ne diye toz-toprak olur daðlar, Sen bilirsin hasretin ciðerlerimi daðlar, Her fýrtýna öncesi gülüm bir âþýk aðlar.
Ama görmesin kimse, akýttýðým yaþlarý, Onlar gayrýya haram, yalnýz ehline helal. Gülüm baþkasý bilmez, uçurduðum kuþlarý, Geçirdiðim kýþlarý, sensiz öyle pürmelal.
Sesime þu gönlümün kulaðýný ver dinle, Ben neyin gayretinde ve neyin derdindeyim. Yeminlere ne hacet ama gülüm yeminle, Ben sende dirilmenin, hesabý içindeyim. Candan geçmekse yolu, geçeyim tut elimden. Bütün yollar sendedir, bir ömür peþindeyim, Sözüm herkese sýr bir sen anlarsýn dilimden, Göðsündeki sýr gibi, ben senin içindeyim.
Sen de içindesin bak yasaklý sýnýrlarýn, Artýk müjdesi gibi yakýnsýn Peygamber’in. Sen tam ortasýndasýn alevsiz yangýnlarýn, Yanmadan kim kurtulmuþ ellerinden kaderin.
Kuru inat deðildi, yýllar yýlý sevdamýz, Ýman etmiþtik evvel ve inanmýþtýk gülüm. Daha yakýn içindi her sefer ki vedamýz, Yok, derken bile cayýr cayýr yanmýþtýk gülüm. Bak iþte gerçek oldu, diyorsun ya rüyamýz, Biz hep senle uyumuþ ve uyanmýþtýk gülüm.
Gülüm, geldin, hoþgeldin, bir bahar gibi geldin, Ruhuma bitmeyecek bir pýnar gibi geldin, Gönlümü imar edecek bir mimar gibi geldin, Þu gönlümün tahtýna bir hünkar gibi geldin, Gülüm onca zamandan sonra tekrar hoþgeldin, Gülüm bana Ýstanbul þehri kadar hoþ geldin...
Ankara, Eylül 2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
sır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.