Ey mah yüzlüm, kara gözlüm, bunlar sana son hitabým, Yok oldu benliðim sende, bitiyorum yana yana, Mey diye zehirler içtim uðruna ey afitabým, Ölmek bile bir þereftir yolunda garip ozana.
Senin sevmediðin kalbi, çalarým ben taþtan taþa, Sevgiler yalnýz yaþanmaz, ömrümü bitirme boþa, Ben yolunun türabýyým, isyan etmiyorum haþa! Gel tüketme umudumu, ben sevdalandým sevdana.
Bülbülü þeydaným çölde, yeþereyim bende kal da, Alsýn demini ruhundan ne olur kalbime dol da, Bitmez aþýðýn çilesi, çoðalýr ancak bu yolda, Kin olmaz ki güzellerde, merhametin yok mu bana?
Can medet umar canýmdan, fermanýmýz sultanýmdan, Bekler oldum sevgini ben, uðruna geçtim canýmdan, Hiçbir zaman esirgemem ben varýmý mihmanýmdan, Yakma Nemrut’un odunda, zalimlik yakýþmaz sana,
Nar-ý beyza’dýr þu gönlüm, ehl-i nâr eyleme beni, Bende kaldý mý ki benlik, hep elindedir dümeni, Güzelde vefa olurmuþ, biz niye görmedik hani? Nar-ý hayatým kalmadý, üflesene harý cana.
Seyrana çýksýn gönüller, bir görelim hasletini, Ben býraktým yollarýna benliðimin büsletini, Yar bekletme Ümit’ini, müyesser kýl vuslatýný, Ezeli aþýðýným ben, Kalû Belâdan bu yana.
Ankara – 06.09.2009 Ümit Zeki SOYUDURU
Büslet Nam, þöhret, ün, þan. Afitab Güneþ. Pek güzel. Çok güzel yüz.
Þiirime yorumuyla güç veren sevgili Sevinç ÝNAL Hanýmefendiye sonsuz teþekkürlerimi sunuyorum. Sosyal Medyada Paylaşın:
ümit zeki soyuduru Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.