Üzerimi örten Eylül Bir yanýmý ýsýtýp Diðerini üþütürken Karmakarýþýk duygularla Sesleniyorum Benden hýzla uzaklaþan anýlarýma “Son bir kez Dokunabilir miyim size? ” diye
Aynada suretsiz aksim Tanýmasa da beni Elimi tutsam Dokunsam tenime Isýnacak yüreðim Daðýlacak kara telvesi Ah! O kadar uzaðým ki kendime
Bir labirentin sonunda benliðim Ürkek! Bir sürü ben sesleniyor içimde “Devam et, geri dön, orada kal” Bana engel kendim/ler Yolumda bir yýðýn diken
Cin emaneti, vücuduma ters ayaklarýmla Attýðým her adýmda Utkum uzaklaþýrken biraz daha Ýçimdeki inatçý ben Haykýrýyor /Sakýn vazgeçme Bir ana gibi sarýp sarmala Affet isyan eden senleri Bir umut boyu yakýnsýn kendine Gülümse! /
Eylül’ün son dokunuþu Okþarken tüm bedenimi Ben,kendim ve benliðim Soluk güneþi kucakladýk sevinçle Gün daha aydýn Güz daha az acýtýyor Beraberken El ele
BANU ULUDAÐ * Resim: Alexander Shafransky
Sosyal Medyada Paylaşın:
BANU ULUDAĞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.