ANA

Buruktur bugün yüreðimiz...




-Bizim annemiz öldü...
annelerimizi topraða can ettik....



-Ya biz?
Anneydik, yavrumuzu rabbimize emanet ettik...



-Hiç bilmiyorsun...
ellerinde çiçeklerle annelerine giden yavrularý
gözyaþýyla seyrettik camlardan...
biz anne olamadýk...



-Ah, can...
ne çok isterdik bir yuvamýz olaydý,
belki anne de olurduk, eþ de...


-Týkalý mý kulaklarýnýz,
duymazsýnýz hýçkýrýðýmý...
herkes annesine sarýlýrken
bizim boynumuz bükük,
minicik ellerimiz boþ kaldý...


-Ya ben...ya ben...
Ne hallerle büyüttüm de
þu yaþlýlýk günlerimde
huzurevi oldu yuvam...
Belki
gelir þimdi yavrularým
þu kapýdan...


Bir gülsün sen anne...
Rabbimin cennetinde.
ver öpeyim o mübarek ellerini...
karýþsa da gözyaþlarýmýz birbirine
su olduk,
sel olduk,
yel olduk...
Bir olduk.
Canýz biz..can...
ister yanýmda ol,
ister kanýmda,
ister düþümde...
seni seviyorum þu bebenin gülüþünde,
seni seviyorum þu ninenin bükük belinde....
anam...
gücünü verdin ya yüreðime...
yeter.
Bak, sevdiðim tüm insanlarda
senin sevgin var.
Hakkýný helal et anam.
N’olur sütünü haram etme.

Canlardan bir can



----------------------------

SERAP ÖZALTUN


Sosyal Medyada Paylaşın: