Güllerin Efendisi

Efendim! Kimsesizlerin sâhibi.
Benim annem, babam var ama kimsesizim.
Sen gönlümün tabibi,
Ben kimsesizim, çünkü sensizim.
Sensiz bu dünya âdetâ kâbus gibi.
Ýnsanlar bu kâbusta bir canavar Yâ Nebi!

Efendim! Ey Allah’ýn “Habibim!” dediði yüze zât.
Hazret-i Ali’yi yataðýna,
Hazret-i Ebubekir’i kucaðýna
Uzattýðýn gibi,
Bizleri de cennette dizinin dibinde uzat.

Efendim! Güllerden güzel yüzünü,
Sevinç, mutluluk saçan gözünü,
Rüyâda dahî olsa görmeyi;
Ayetlerden sonra en yüze söz olan sözüne,
Tertemiz ve pak özüne,
Saygý gösterip þefaatine ermeyi;
Gerekirse Allah yolunda can vermeyi;
Sana güllerin en güzelini dermeyi;
Çok istiyorum GÜLLERÝN EFENDÝSÝ.

Buyurmuþsun“El mer’ü mea men ehabbe.”
Kiþi sevdiðiyle beraberdir.
Bu gönül hasret sana, hasret Rabbe.
Sensiz gönüller derbederdir.

Ey Faran Daðlarý’nda açan sevgili,
Sana hayran bu gönül, sana sevdâlý bu can.
Ey âlemlere rahmet olan Yüce Nebi!
Ýçimde bir heyecan,
Sanki sana kavuþacakmýþ gibi.

Mustafa ARSLAN (Hisârî)

Sosyal Medyada Paylaşın: