SEN GİDERKEN
SEN GÝDERKEN BEN
Sen giderken ben,
Yelken açtým uçsuz bucaksýz okyanuslara.
Gökyüzü ile dertleþtim, martýlara selam verdim.
Yine kaybolup gittim eski bir resimde,
Ýsyan ettim seni benden alan kadere.
Sen giderken ben,
Yine güvercinlerimi yemledim sabah güneþi ile
Serçelerle uçurdum umutsuz yüreðimi.
Yalnýzlýðýmý demli bir çayýn içine koyup
yudumladým,
Ciðerlerimi boðdum sigaramýn dumanýyla,
Olur olmaz þeylerle yanaklarýmý ýslattým,
Serdeki erkekliði öldürdüm, aðladým.
Sen giderken ben;
Yine þiirler yazdým sana ve aþka dair.
Ama sana gönderemedim,
Yarým kaldý hepsi ellerimde, yarým kaldý.
Sen giderken ben,
Yine yollara vurdum kendimi.
Bir diye baþlayýp yedi diye biten yollarda,
Kilometrelerce yol aldým.
Yavaþ yavaþ eridim bir mum gibi,
Zayýf bir alevin acýsý ile için için yandým.
Tuz bastým yaralarýma, uykusuz kaldým.
Sen giderken ben,
Yine açýldým okyanuslara.
Boðulup ölebilmek adýna,
Öylesine çaresiz, öylesine umutsuz kaldým.
Sen giderken ben,
Sadece yarým kaldým kadýným.
Sadece yarým kaldý
ÇAÐDAÞ ÞENER KARA/2009... f.i.g.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÇAĞDAŞ ŞENER KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.